طرّاحی و مقایسه ی اثربخشی دو برنامه ی درمانی مبتنی بر اصول درمان روایتی و درمان مبتنی بر آموزه های قرآنی در کاهش تعارض‏های زناشویی

هدف: هدف پژوهش حاضر طرّاحی‏ و مقایسه­ی اثربخشی دو برنامه­ی درمانی مبتنی بر اصول درمان روایتی و درمان مبتنی برآموزه­های قرآنی درکاهش تعارض‏های زناشویی با توجّه به محتوای بستن در ایجاد آن بود. سه گروه برای انجام تحقیق در نظر گرفته شد،که هر گروه شامل (10 =n) نفر بودند. جامعه­ی این پژوهش را مراجعانی که به مرکز فوریت­های بهزیستی شهرسنندج و کلینیک مرکز مشاوره­ی دانشگاه کردستان‏ تشکیل می دادند.       روش: طرح پژوهش حاضر از نوع طرح نیمه آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون نامتعادل با گروه کنترل بود. در ابتدا به روش انجام مصاحبه­ی اوّلیه و درمیان گذاشتن شرایط کار و توافق با مراجعان به صورت تصادفی ساده درسه گروه (درمان روایتی، آموزه­های قرآنی و گروه کنترل) جایگزین شدند.       یافته‏ ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزه­های قرآنی و درمان روایتی تأثیر معناداری برکاهش تعارض‏های زناشویی افراد داشته است.         نتیجه‏ گیری: نتایج پژوهش نشان داد که گشتالت­های ناتمام تأثیر زیادی در ایجاد تعارض­های زناشویی به عنوان یک فرآیند ارتباطی صمیمانه دارد . لذا از راهبردهای درمان روایتی و آموزه­های قرآنی برای کاهش تعارض­ها استفاده شد که نتایج موثّری داشتند